بررسی عدم تعادل های منطقه ایی بازار کار در ایران با استفاده از رویکرد تحلیل چند متغیره

کیفیت توسعه و زیر ساخت های آن در اثر برنامه ریزی های نامطلوب و متمرکز گذشته مسائل عمده ای را در روند تعادل بازار کار منطقه ای کشور ایجاد کرده است. ابعاد گوناگون و پیچیدگی ساختاری این موضوع یکی از تنگناهای اساسی در عرضه مدل مناسب برای توزیع اعتبارات به شمار می آید. به طوریکه لزوم شناخت تفاوت و نابرابری های منطقه ای به منظور تدوین و اجرای سیاست های بازار کار منطقه ای در کشور بیش از پیش احساس می شود. لذا گام نخست شناخت و سطح بندی استان های کشور در زمینه بازار کار است. در این پایان نامه سعی شده است با استفاده از روش تجزیه و تحلیل چند متغیره بازار کار استان های کشور در سالهای 1375 و 1385 بر اساس 13 شاخص بررسی شود و روند عدم تعادل منطقه ای بازار کار طی این سالها مشخص شود. بر اساس نتایج بدست آمده، بر شدت عدم تعادل منطقه ای بازار کار کشور در طی سالهای 1385-1375 بر اساس شاخص نرخ بیکاری افزوده شده، ولی بر اساس شاخص ترکیبی از شدت عدم تعادل های منطقه ای بازار کار کاسته شده است. بر اساس نتایج سطح بندی نیز استان های مرکزی در وضعیت بهتری نسبت به سایر استان ها قرار گرفته اند و استان های مرزی جنگ زده و دارای شرایط نامساعد کشاورزی، در وضعیت بدتری نسبت به سایر استان های کشور قرار دارند که در صورت عدم توجه جدی به مسائل و مشکلات این استان ها، بروز بحران بیکاری و عواقب سوء ناشی از آن اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. در مجموع نتایج حاصل از رتبه بندی و سطح بندی استان ها بر اساس شاخص نرخ بیکاری و شاخص ترکیبی متفاوت از یکدیگرند که در راستای این مهم سیاستگذاری های بازار کار و تخصیص اعتبارات بر اساس شاخص ترکیبی امری ضروری است.